Á þessu þingi deildu þeir Þorgrímur Kjallaksson og synir hans við Illuga svarta um mund og heimanfylgju Ingibjargar Ásbjarnardóttur, konu Illuga, er Tin-Forni hafði átt að varðveita.

Um þingið voru stormar miklir svo að engi maður mátti koma til þingsins af Meðalfellsströnd. Hamlaði það mjög afla Þorgríms að frændur hans komu eigi.

Illugi hafði hundrað manna og einvalalið og hélt hann fram málunum en Kjalleklingar gengu að dóminum og vildu upp hleypa. Var þá þröng mikil. Áttu menn þá hlut í að skilja þá. Kom þá svo að Tin-Forni greiddi féið að tölum Illuga.

Svo kvað Oddur skáld í Illugadrápu:

Vestr var þröng á þingi
Þórsness, með hug stórum
höppum studdr þar er hodda
hjálmraddar stafr kvaddi.
Snarráðan kom síðan,
sætt var ger með hætti,
Forna sjóðs und fæði
farmr dólgsvölu barma.

Eftir það létti upp storminum og komu Kjalleklingar vestan af ströndinni. Vildi Þorgrímur Kjallaksson þá eigi halda sættina og veitir þeim Illuga atgöngu. Tókst þar þá bardagi. Snorri goði bað sér þá manna til meðalgöngu og komu á griðum með þeim. Þar féllu þrír menn af Kjalleklingum en fjórir af Illuga. Styr Þorgrímsson vó þar tvo menn.

Svo segir Oddur í Illugadrápu:

Drótt gekk sýnt á sættir
svellendr en þar fellu
þremja svells fyr þolli
þrír andvöku randa
áðr kynfrömuðr kæmi
kvonar hreggs við seggi,
frægt gerðist það fyrða
forráð, griðum, Snorri.

Illugi þakkaði Snorra goða sína liðveislu og bauð honum fyrir fé en hann kveðst eigi vildu laun fyrir hina fyrstu liðveislu. Þá bauð Illugi honum heim með sér og það þá Snorri og fékk hann þá góðar gjafir. Voru þeir Snorri og Illugi þá vinir um hríð.