Það er sagt einn dag þá er menn ganga til Lögbergs, þá stendur Ólafur upp og kveður sér hljóðs og segir mönnum fyrst fráfall föður síns, "
eru hér nú margir menn, frændur hans og vinir. Nú er það vilji bræðra minna að eg bjóði yður til erfis eftir Höskuld föður vorn, öllum goðorðsmönnum því að þeir munu flestir hinir gildari menn er í tengdum voru bundnir við hann. Skal og því lýsa að engi skal gjafalaust á brott fara hinna meiri manna. Þar með viljum vér bjóða bændum og hverjum er þiggja vill, sælum og veslum. Skal sækja hálfsmánaðar veislu á Höskuldsstaði þá er tíu vikur eru til vetrar."
Og er Ólafur lauk sínu máli þá var góður rómur ger og þótti þetta erindi stórum skörulegt. Og er Ólafur kom heim til búðar sagði hann bræðrum sínum þessa tilætlan. Þeim fannst fátt um og þótti ærið mikið við haft.
Eftir þingið ríða þeir bræður heim. Líður nú sumarið. Búast þeir bræður við veislunni. Leggur Ólafur til óhneppilega að þriðjungi og er veislan búin með hinum bestu föngum. Var mikið til aflað þessar veislu því að það var ætlað að fjölmennt mundi koma.
Og er að veislu kemur er það sagt að flestir virðingamenn koma þeir sem heitið höfðu. Var það svo mikið fjölmenni að það er sögn manna flestra að eigi skyrti níu hundruð. Þessi hefir önnur veisla fjölmennust verið á
Íslandi en sú önnur er Hjaltasynir gerðu erfi eftir föður sinn. Þar voru tólf hundruð. Þessi veisla var hin skörulegsta að öllu og fengu þeir bræður mikinn sóma og var Ólafur mest fyrirmaður. Ólafur gekk til móts við báða bræður sína um fégjafir. Var og gefið öllum virðingamönnum.
Og er flestir menn voru í brottu farnir þá víkur Ólafur til máls við Þorleik bróður sinn og mælti: "
Svo er frændi sem þér er kunnigt að með okkur hefir verið ekki margt. Nú vildi eg til þess mæla að við betruðum frændsemi okkra. Veit eg að þér mislíkar er eg tók við gripum þeim er faðir minn gaf mér á deyjanda degi. Nú ef þú þykist af þessu vanhaldinn þá vil eg það vinna til heils hugar þíns að fóstra son þinn og er sá kallaður æ minni maður er öðrum fóstrar barn."
Þorleikur tekur þessu vel og sagði sem satt er að þetta er sæmilega boðið. Tekur nú Ólafur við Bolla syni Þorleiks. Þá var hann þrevetur. Skiljast þeir nú með hinum mesta kærleik og fer Bolli heim í
Hjarðarholt með Ólafi. Þorgerður tekur vel við honum. Fæðist Bolli þar upp og unnu þau honum eigi minna en sínum börnum.